พระสมเด็จองค์นี้ พุทธลักษณะโดยรวมเป็นพิมพ์ทรงพระประธานแบบพิมพ์เขื่อง
พระเกตุเป็นเกตุปลีปลายเกตุชนเส้นซุ้มประภามณฑล
พระศิระและพระพักตร์เป็นพระพักตร์แบบผลมะตูม พระศอจะเห็นลือน ๆ กลืนหายไปยังแนวพระอังสา
ในองค์นี้จะแลเห็นว่าพระอังสาวาดเว้าในลักษณะปีกกา ซอกพระกัจจะซ้ายคอดกว่าซอกพระกัจะด้านขวา ที่พระอุระเบื้องซ้ายแลเห็นพระสังฆาฏิราง
ๆ ลำพระองค์เป็นแบบกึ่งผายแลดูสง่างามมาก
ๆ ครับ
ลีลาการทอดพระพาหาโค้งสลวยในลักษณะวาดมนเป็นสามตอนคือ พระพาหุ
พระกร และพระหัตถ์ พระเพลาแสดงส่วนพระชงม์วางราบซ้อนกันค่อนข้างชัดเจน พระอาสนะประกอบด้วยอาสนะ 3 ชั้นแบบธรรมดา ชั้นบนจะมีลักษณะนูนหนาปลายทั้งสองมน ชั้นกลางเป็นลักษณะคมขวานฐานสิงห์
ชั้นล่างเป็นเท่งนูนหนากว่าทุกชั้นผิวราบเรียบเสมอกัน
ซุ้มประภามณฑลมีลักษณะหวายผ่าซีกค่อนข้างเขื่อง ผนังคูหาจากซุ้มประภามณฑลไปยังองค์พระจะลาดต่ำลงเล็กน้อย
กรอบกระจกหรือชายกรอบด้านซ้ายมือขององค์พระจะวิ่งมาบรรจบกับเส้นซุ้มประภามณฑลที่ตรงกับชายจีวรที่ลงสัมผัสกับพระชานุในระดับราบพอดี
สำหรับด้านหลังของพระสมเด็จองค์นี้ จะมีร่องรอยการยุชแยก มีรอยพรุนปลายเข็ม นาคเกี้ยว
และร่อรอยการผ่านระยะเวลากว่าหนึ่งร้อยปีของปูนปั้นผสมมวลสารต่าง
ๆที่ธรรมชาติได้รังสรรไว้อย่างสวยงาม
พระสมเด็จวัดระฆัง
พิมพ์พระประธานแบบพิมพ์เขื่องนี้สร้างในขณะที่สมเด็จพระพุฒาจารย์ ( โต
) พรหมรังสี มีอายุได้
62 ปี ประมาณปี
พ.ศ. 2392
ในขณะนั้นท่านครองสมณศักดิ์เป็นพระเทพกวีศรีวิสุทธินายก มีวรรณะสีขาวอมเทา
ส่วนผสมของเนื้อหามวลสารประกอบด้วย
ผงวิเศษทั้งห้า ข้าวสุก ผงใบลาน
ผงเกสร ผงดำ และน้ำอ้อยเคี่ยว
คลิกขวาที่รูปแล้วเลือก Open Link in New Tap เพื่อชมภาพใหญ่ครับ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น